Zwanger!

Tja.. en dan ben je ineens zwanger!  Op het moment dat ik dit schrijf ben ik alweer 22.5 week zwanger. Maar hoe begon het allemaal? Dat lees je hier..

Het begon allemaal in de zomervakantie van 2015. Hier kwamen wij op het punt dat we tegen elkaar zeiden er echt voor te willen gaan. Ik wou dat echt al héél lang maar Sander was hier nog niet klaar voor op dat moment. Ook helemaal goed natuurlijk want je doet zoiets tenslotte samen.

Uiteindelijk na het erover gehad te hebben hoe we dit in de toekomst zouden zien etc. besloten we dat ik ging stoppen met de pil. Zo gezegd zo gedaan! En dan! Vanaf dit moment vond ik het iedere maand weer zo spannend! Word ik ongesteld of niet?? Na 6 maanden was het dan EINDELIJK raak.. ( hoor mij.. ja 6 maanden ik weet dat dit over het algemeen gewoon snel is) Na 9 spannende weken mochten we dan eindelijk naar de eerste echo! Men wat hadden wij hier een zin in! Aangekomen bij de verloskundige helemaal in onze sas want we gaan ons kindje kijken! ( tenminste dit dachten we..) We begonnen met wat informatie en vrij snel erna volgde de echo. De verloskundige kon met het echoapparaat op mijn buik wel zien dat er een vruchtzak zat maar niet voldoende doorkijken dus ik moest een inwendige echo.. ( erg ongemakkelijk maar alles om mijn kindje te zien!) Eenmaal de inwendige echo erbij gepakt bleek dat het niet goed was. Mijn vruchtzakje was kei leeg! Op dat moment stortte voor mij mijn wereld echt even in.. Hoe kan dit nou?? al  9 weken zwanger en wel overduidelijke symptomen en geen kindje? Ja dit kan dus.  Uiteindelijk kwam de verloskundige dan ook met de conclusie dat ik nog een miskraam ging krijgen maar mijn lichaam nog niet in staat geweest was om dit zelf te doen. Helemaal overrompelt gingen wij beidde weer naar huis en in een totaaaaaal tegenovergestelde stemming als we gingen uiteraard. Ik kan wel voluit zeggen dat ik nog nooit zo verdrietig ben geweest. Want ja naar mijn idee was ik echt zwanger en zat daar in mijn al dikwordend buikje een kindje.. en daar hield ik dus al volop van! Maaar.. dit is nu allemaal achter de rug en wij hebben dit uiteindelijk een plekje kunnen geven maar besloten wel al vrij snel dat we het niet op wilde geven en door wouden gaan met het proberen om een kindje te krijgen.

Nou dit is gelukt! Weer 6 maanden en heel veel zwangerschapstesten later ben ik in verwachting!!

Ik merkte op den duur dat ik mezelf steeds voor de gek aan het houden was en maar symptomen bleef houden hierdoor. ik heb toen besloten alle testen die in huis lagen te gebruiken. Ik wist dat deze negatief zouden zijn maar ik moest ophouden met mezelf voor de gek te houden! En wat ben ik blij dat ik dit gedaan heb. Het gaf me rust. Wel ben ik toen begonnen met ovulatietesten en toen was het meteen raak! Ik was bang dat ik mezelf weer voor de gek aan het houden was maar kreeg toch echt gevoelige borsten. Ik sprak op dat moment met mezelf af dat ik zou wachten tot ik ongesteld moest worden en daarna meteen mocht testen. Nou dit is niet gelukt.. Ik hield het niet meer van de spanning ik wist het gewoon zeker het was dit keer raak! Ik vergeet het nooit meer dit was op 8 augustus 2016. Ik vol goede moed naar de etos om een clearblue test te halen en meteen weer op naar huis. Het was al halverwege de middag en Sander was nog niet thuis. Ik liep ijsberend door de kamer want tja.. zal ik 'm doen of zal ik wachten? Nou hier heb ik niet lang over hoeven na te denken.. IK DOE 'M! Hup naar de wc en de test gedaan. Bewust heb ik hem daar laten liggen want stiekem durfde ik zelf niet te kijken bang voor weer een teleurstelling.. 5 minuten later heb ik al mijn moed bijeen geraapt en tegen mezelf gezegd stel je niet aan je moest en zou die test doen dus je moet en zal hem nu ook zelf kijken. 

 Vol spanning liep ik naar de wc en daar lag hij.. die bewuste test. Met mijn ogen dicht heb ik hem gepakt en in de keuken durfde ik pas te kijken. Ik keek heel voorzichtig en zag meteen een dikke vette ZWANGER 1-2 weken! Zo blij en trots als ik toen door de kamer heb staan springen vergeet ik nóóit meer! De hond zat me op dat moment ook echt aan te kijken van wat is er met haar die spoort niet haha. 

Toen moest ik het alleen sander nog gaan vertellen en hoe ging ik dit doen? Tja. Ik had nog een boekje liggen van de vorige keer met de tekst erop Je wordt papa! Ik heb even getwijfeld of ik dit zou gebruiken omdat dit natuurlijk wel met die miskraam te maken had.. Maar ach als ik daarmee alles ging vergelijken zou ik niet kunnen gaan genieten van het zwanger zijn. Dus ik dat boekje gepakt en hier de test op geplakt en ingepakt. Toen vol spanning zitten wachten tot sander thuis zou komen.. Zelden zo blij dat hij thuis kwam haha dat was een lange zit om mijn mond te houden! Hij pakte het pakketje eigenlijk meteen uit omdat hij hem op de keukentafel zag liggen met groot zijn naam erop. Het moment waarop hij zag wat dat het een positieve test was ooh jongens dat gezicht en die reactie kan ik hier niet beschrijven zo geweldig & trots!

Gelukkig konden we al vrij snel terecht voor een echo. Ik durfde dit keer zelf niet te kijken en heb ook aangegeven dat ik het wel zou horen als ik kon kijken en het goed was. Nou die bevestiging kreeg ik meteen want er was een kei duidelijk kindje en hartslag. ( in mijn telling was ik 7 weken zwanger) en bij de echo bleek toen al 8 weken dus een week verder dus ook makkelijker weer te zien! Ik vond het super fijn dat ik al een week verder was want des te eerder was ik uit die verschrikkelijke 'gevarenzone' van een miskraam. Dit keer konden wij dus met een trots en overweldigend gevoel naar huis! En nu ondertussen ben ik gewoon alweer 22.5 week! onvoorstelbaar..

Ik hoop dat jullie het leuk vonden dit te lezen. Ik vond het in ieder geval wel fijn om dit te kunnen delen met jullie!

Tot de volgende keer, Liefs Kelly